Annemden Masallar 4: BİT İLE PİRE

                                                BİT İLE PİRE

               

                    Bit ile pire arkadaş olmuşlar. Gerçekten çok iyi arkadaşmışlar ve iyi anlaşıyorlarmış. Arkadaşın iyisi yolculukta belli olur derler. Macerayı   çok seven bu iki kafadar, yeni yerler görmeye, dünyayı dolaşmaya çıkmışlar boylarına poslarına bakmadan Azıklarını hazırlayıp yola çıkmışlar. Az gitmişler,uz gitmişler, dere tepe düz gitmişler; bir de dönüp bakmışlar ki ancak bir arpa boyu yol gitmişler.

                   Gide gide bir su birikintisinin kıyısına gelmişler. Bir öküzün çamurda bıraktığı ize dolmuş azıcık sudan oluşan bu birikinti, onlar için derya denizmiş. Pire şöyle bir gerinip zıplamış ve karşı kıyıya ulaşmış. Bit de pireyi takip etmiş, zıpladığı gibi kendini suyun ortasında bulmuş. Debelenmeye başlamış. Pire ne yapağını şaşırmış. Telaştan bir o yana, bir bu yana koşmuş. Yardım istemiş arkadaşını kurtarmak için ama kimse yardıma gelmemiş. O sırada ağacın gölgesinde horul horul uyuyan köpek ilişmiş gözüne. Zıplayıp köpeğin tüylerinin arasına dalmış. Başlamış sağı solu ısırmaya.  Köpek korkunç bir kaşıntıyla uykusundan uyanmış. Bir orasını bir burasını deli gibi kaşımaya başlamış. Öyle bir kaşıyormuş ki tüyleri yerlere saçılıyormuş. Pire hemen yere atmış kendini. Köpeğin dökülen tüylerinden birini almış ve su birikintisine koşmuş. Elindeki tüyü bir avuç suyun içinde debelenip duran arkadaşına uzatmış. Bit de buna tutunarak  kıyıya  çıkmayı başarmış. Arkadaşının boynuna sarılıp hayatını kurtardığı için teşekkür etmiş. Pire de arkadaşını kurtardığı için çok mutlu imiş.

                   Bit ile pire bu olaydan sonra daha sıkı dost olmuşlar. Ancak tehlikesini yaşadıkları için yolculuktan vazgeçip, bir daha dünyayı dolaşma fikrinden söz etmemişler.